ไม่ใช่เพราะบางคนเข้าใจถูกหรือผิดแต่เพราะ หนังสือแต่ละเล่มเปรียบเสมือน “จักรวาล” ที่เปิดออกเฉพาะเมื่อผู้อ่านเดินเข้าไปพร้อม “ประสบการณ์ ความคิด และคำถาม” ของตัวเอง
ตัวหนังสือไม่เปลี่ยน แต่คนอ่านต่างหากที่เปลี่ยนไป
ลองหยิบหนังสือเล่มเดิมที่เราเคยอ่านเมื่อ 3 ปีก่อน แล้วอ่านใหม่อีกครั้งวันนี้
คุณจะพบว่า —
ข้อความเดิม
บทเดียวกัน
แต่ความรู้สึกเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
เพราะวันนี้เราไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว
สิ่งที่เราเข้าใจวันนี้ อาจเป็นสิ่งที่เรา “มองไม่เห็นเลย” เมื่อ 3 ปีก่อน
หากคุณและเพื่อนอีกคนอ่านหนังสือเล่มเดียวกัน แล้วมาแลกเปลี่ยนสิ่งที่ได้จากมัน
คุณจะตกใจว่า “เขาเห็นอะไรบางอย่างที่เราไม่เห็น”
เขาอินกับประโยคที่เรามองข้าม
เขาตีความตอนจบไปอีกทาง
เขาเจอคำตอบ ในขณะที่เรากำลังได้คำถาม
นี่แหละคือเสน่ห์ของ “การอ่าน”
ไม่ใช่แค่เปิดหนังสือ — แต่คือการเปิด “จักรวาลภายใน” ของแต่ละคนออกมาคุยกัน
วิธีอ่านหนังสือให้ลึกขึ้น (โดยไม่ต้องอ่านเร็วขึ้น)
ตั้งคำถามก่อนอ่าน: ฉันอยากรู้เรื่องอะไรจากเล่มนี้?
วง/ขีด/จดสิ่งที่สะกิดใจทันที — นั่นแหละ "จักรวาลของคุณกำลังส่งเสียง"
ลองเล่าให้คนอื่นฟัง — คุณจะรู้ว่าคุณเข้าใจแค่ไหน และคุณคิดต่างจากคนอื่นยังไง
กลับมาอ่านซ้ำในอีก 1 ปี — แล้วเทียบกับสิ่งที่คุณเคยเข้าใจ คุณจะทึ่งกับตัวเอง